Μια υπέροχη βραδιά στην Καπναποθήκη Π: Παρουσίαση Δημοτικής Κίνησης

Αγαπητές φίλες/αγαπητοί φίλοι καλώς ήρθατε.

Βρισκόμαστε σε αυτόν το γοητευτικό χώρο, στημένο σήμερα με μεράκι για να υπηρετήσει τον πολιτισμό, ένα  βιομηχανικό κτήριο του 19ου αιώνα.  Στο κτήριο αυτό στεγάστηκε το Οθωμανικό Μονοπώλιο Καπνού μέχρι το 1912 όταν η πόλη πέρασε στα χέρια των  Βουλγάρων. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε από τον Ελληνικό Οργανισμό Καπνού, τη Νομαρχία Ξάνθης κτλ. Σήμερα είμαστε εδώ δίνοντας το παρών στην αδιάλειπτη συνέχεια αυτής της πόλης με σεβασμό στο πολυπολιτισμικό  παρελθόν και παρόν της. Είμαστε από εδώ. Είμαστε εδώ αποφασισμένοι να αγωνιστούμε για να φτιάξουμε την πόλη και το Δήμο που θέλουμε να ζούμε.

Φίλες και φίλοι. Βρισκόμαστε σε έναν τόπο που στο παρελθόν, αλλά και μέχρι πρόσφατα,  κυριάρχησαν μοντέλα οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης που πλέον  φαίνεται πως έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους.  Στην  οικονομική ζωή του τόπου κυρίαρχο ρόλο έπαιζε η καλλιέργεια του καπνού. Βρισκόμαστε σε ένα τόπο όπου επιχειρήθηκε, σοφά, το μοντέλο της καθετοποιημένης βιομηχανικής ανάπτυξης μέσα από συνεταιριστικά εγχειρήματα. Βρισκόμαστε σε ένα τόπο όπου  τα οικονομικά κίνητρα που εκπορεύονταν χωρίς σχεδιασμό και με πελατειακά κριτήρια  από το Κέντρο  τον μετέτρεψαν σε πεδίο προσωρινής βιομηχανικής δραστηριότητας που διαρκούσε όσο διαρκούσε και η επιδότηση. Η βιομηχανία και βιοτεχνία εγκατέλειψαν την περιοχή αφού απομύζησαν μπόλικα  κρατικά κονδύλια που μπήκαν στις τσέπες όσων είχαν πελατειακή σχέση με την εκάστοτε εξουσία. Τα συνεταιριστικά εργοστάσια έκλεισαν μες την κακοδιαχείριση και την αδιαφάνεια, ενώ η οικονομική δραστηριότητα που στηρίζεται στον καπνό δεν έχει την έκταση ούτε την κλίμακα που είχε στο παρελθόν. Στην περιφέρεια γύρω από την πόλη χάσκουν τα απομεινάρια παλιών εργοστασίων που εγκαταλείφθηκαν μετά τη μαζική αποβιομηχάνιση. Τα ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά εργαλεία των  προγενέστερων χρόνων δόθηκαν χωρίς σχεδιασμό και στόχευση και δεν συνεισέφεραν στην υγιή ανάπτυξη του τόπου μας.  Και έτσι η περιοχή μας, η Περιφέρειά μας, η πόλη μας έφτασε να είναι η φτωχότερη της χώρας. Θα περιοριστούμε όμως στις διαπιστώσεις; Όχι βέβαια.  Βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι. Ο παλιός δρόμος έφτασε στο τέρμα του και  ήρθε η ώρα να εφεύρουμε τον καινούριο. Μπορούμε. Τώρα. Θα επανέλθουμε σε αυτό στη συνέχεια.

Εικόνα της Περιφέρειας αποτελεί και η Πόλη της Ξάνθης. Mια μικροδιαχειριστική λογική χαρακτήρισε την αυτοδιοικητική της λειτουργία τα τελευταία χρόνια. Αν εξαιρέσουμε την εμπνευσμένη θητεία του Φ. Αμοιρίδη, οι δήμαρχοι που κράτησαν το τιμόνι της πόλης μας  διοίκησαν την Ξάνθη  σαν τοπάρχες μικρής επαρχιακής κωμόπολης.  Μια δημοτική αρχή χωρίς όραμα και σχέδιο, χωρίς οδικό χάρτη για το πώς η πόλη μας θα αντιμετωπίσει τις μεγάλες προκλήσεις της εποχής μας, πώς θα εκμεταλλευτεί τις τεράστιες δυνατότητες που διαθέτει προς όφελος των Ξανθιωτών.  Διαχειρίστηκαν κοντόθωρα το παρόν της χωρίς να φροντίσουν για το μέλλον. Η λειτουργία του Δήμου αφυδατώθηκε  μες στη συνεχή επίκληση της γραφειοκρατίας ως άλλοθι μιας πρωτοφανούς απραξίας. Η πόλη έχασε την ικμάδα της καθώς διοικούνταν από δημοτικές αρχές χαμηλών προσδοκιών   και  ακόμη πιο ισχνών δυνατοτήτων.

 Πέραν αυτών, όμως,  η αλληλεξάρτηση με το κεντρικό πολιτικό σύστημα αναπαρήγαγε σε τοπικό επίπεδο το πελατειακό, αδιαφανές, αναξιοκρατικό και αναποτελεσματικό τρόπο νομής της τοπικής εξουσίας. Για πολλά χρόνια ντόπιοι αυτοδιοικητικοί παράγοντες υποβαθμίζουν τους θεσμούς πολιτευόμενοι υπέρ προσωπικών στόχων ή (και) υπέρ τοπικών συμφερόντων, μετατρέποντας την Τοπική Αυτοδιοίκηση σε πεδίο στήριξης στενά κομματικών επιλογών αυθαιρετώντας ενάντια στη θέληση των πολιτών. Επί 45 συνεχή χρόνια έχουμε παρουσία της ίδιας παράταξης και των ίδιων φυσικών προσώπων ή συγγενών των στη δημοτική αρχή. Ο κύκλος αυτός κλείνει και έφτασε η ώρα της ανατροπής ενός αρτηριοσκληρωτικού κατεστημένου.
Η πόλη μας, όπως προείπαμε, είναι η αντανάκλαση  μιας περιφέρειας που φέρει τα απομεινάρια  αποτυχημένων πειραματισμών, λανθασμένων επιλογών, κακής και ενίοτε ανήθικης χρήσης των εκάστοτε εργαλείων που είχαν στη διάθεσή τους οι ντόπιοι αυτοδιοικητικοί παράγοντες. Η περίπτωση της ΕΑΠΑΞ (Δημοτική Επιχείρηση Αξιοποίησης Παλιάς Ξάνθης) που φέρεται να χρωστά  εκατομμύρια  είναι ένα τεκμήριο καιροσκοπισμού και ασυδοσίας.  Αντί, ο Δήμος μας  να αξιοποιήσει αυτόν τον πολύτιμο αρχιτεκτονικό και πολιτιστικό θησαυρό του οικισμού της Παλιάς Πόλης κατέληξε να δημιουργήσει ένα μηχανισμό εκκόλαψης  πελατειακών σχέσεων για ψηφοθηρικούς λόγους τροφοδοτώντας πάντα το ίδιο σύστημα που για δεκαετίες νέμεται την πόλη». Η άλλη εταιρεία η  Αναπτυξιακή Ξάνθης, έκλεισε κακήν κακώς και ακόμη δεν έχει γίνει εκκαθάριση, ενώ η διαχείριση των ευρωπαϊκων προγραμμάτων γίνεται μέσω της Αναπτυξιακής Ροδόπης!!

Μες στην Πόλη μια εικόνα  παραίτησης και εγκατάλειψης. Κλειστές οι υποδομές που προορίζονται για δημόσια χρήση. Το κεντρικό πάρκιγκ κλειστό. Το κολυμβητήριο με σπασμένα πλακάκια και άδειο από τις χαρούμενες φωνές που ηχούσαν κάποτε εκεί, παιδικές χαρές κλειστές και εγκαταλειμμένες  χωρίς πιστοποίηση. Οι δρόμοι, τα κακοσυντηρημένα πεζοδρόμια, ο προβληματικός φωτισμός, οι ξέχειλοι κάδοι των σκουπιδιών, η ανάμιξη ανακύκλωσης με τα βρώμικα, οι κλειδαμπαρωμένες αυλές των σχολείων, οι βρεφονηπιακοί και οι παιδικοί σταθμοί που δεν φτάνουν να καλύψουν τις ανάγκες των οικογενειών, η αληθινή περιπέτεια της μετακίνηση των ΑΜΕΑ, των γονιών με τα καρότσια και των ηλικιωμένων στην πόλη, η πρόσφατη πεσμένη στέγη δίπλα μας στις καπναποθήκες. Και σε αυτό το τοπίο εκατοντάδες ή μάλλον χιλιάδες αδέσποτα να τριγυρίζουν στους δρόμους της πόλης και της περιφέρειας. Αλήθεια, τι γίνεται με τον  “μικρό” καθημερινό πολιτισμό στις συνοικίες,  τη φροντίδα των ανθρώπων που έχουν ανάγκη; Τη χαμηλή στάθμη των συνθηκών της καθημερινότητάς μας, όλα αυτά που φαίνονται μικρά  αλλά αποτελούν όρους αξιοπρέπειας για τη ζωή των πολιτών;

Γνωρίζετε καλύτερα από μένα, τους κεντρικούς δρόμους εγκαταλειμμένους στο έλεος των διπλοπαρκαρισμένων ΙΧ, τους κεντρικούς πεζόδρομους ως χώρους παράνομου πάρκινγκ, τραπεζοκαθισμάτων  και αυθαιρέτων. Η άσφαλτος, που ναι μπορεί να μην είναι αρμοδιότητα του Δημάρχου παντού, αλλά σίγουρα θυμίζει την παλιά Ελλάδα με τα μπαλώματα και τις λακούβες.

 Θα μπορούσα να μιλάω ώρες ολόκληρες για τα λάθη, τις αστοχίες, και τις παραλήψεις της απερχόμενης δημοτικής αρχής. Ας αναρωτηθούν οι Ξανθιώτες, πόσο καλυτέρευσε η καθημερινότητά τους τα τελευταία πέντε χρόνια. Βλέπουν άραγε μια πόλη πιο καθαρή, καλύτερα φωτισμένη, με βελτιωμένες δημοτικές υπηρεσίες; Ρητορικό το ερώτημα, όποιος ζει στην Ξάνθη γνωρίζει την απάντηση.

Κυρίες και κύριοι, η Ξάνθη  μπορεί καλύτερα, αξίζει περισσότερα. Αξίζει να κυβερνηθεί από μια δημοτική αρχή ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ...

Οι δημοτικές εκλογές του 2019 διεξάγονται σε ένα εντελώς νέο εκλογικό τοπίο   που διαμορφώνει η εφαρμογή της απλής αναλογική στην Τ.Α. Το δημαρχοκεντρικό μοντέλο Δήμου που διογκώθηκε με τον «Καλλικράτη» έρχεται να αναμετρηθεί  με το σύστημα της απλής αναλογικής  η οποία έρχεται να  ανοίξει το δρόμο για την ενίσχυση της Τ.Α. με νέες δυνάμεις, νέες ιδέες και νέους ανθρώπους. Ενισχύει τη συμμετοχή καθώς αυτή έχει, πια, αντίκρισμα στα όργανα εκπροσώπησης και δεν συνθλίβεται κάτω από πλαστές πλειοψηφίες που τροφοδοτούν τον συγκεντρωτισμό, την αλαζονεία και την απόσυρση των πολιτών από τα κοινά.

Αντίπαλός μας λοιπόν εκτός από το συνεχώς ανακυκλούμενο παλαιό αυτοδιοικητικό  προσωπικό που θεωρεί ότι ο «Δήμος τους ανήκει είναι η εγκατάλειψη, η αποχή, η αίσθηση παραίτησης, η μοιρολατρία, η αντίληψη ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε την πόλη μας, ότι δεν έχει νόημα η συμμετοχή. Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ του κόσμου είναι το μεγαλύτερο στοίχημα και η πόλη δεν μπορεί να αλλάξει χωρίς αυτόν. Η μεγαλύτερη νίκη μας θα είναι εάν ο κόσμος που δεν έχει ασχοληθεί μέχρι τώρα επιλέξει να εμπλακεί και να συζητήσει για το μέλλον της πόλης του. Το σύστημα της απλής αναλογικής αφήνει τα θεσμικά περιθώρια για αυτό.

Φίλες και φίλοι, ζούμε το τέλος μιας εποχής όπως τη γνωρίζαμε και περνάμε σε μια καινούρια. Οι εποχές της μετάβασης προκαλούν φόβο. Προσπαθούμε να πιαστούμε από το γνώριμο παρελθόν, από ό,τι γνωρίζουμε όσο μίζερο κι αν είναι αυτό. Είμαστε εδώ όμως για να φανταστούμε και να επιχειρήσουμε πώς θα δώσουμε σχήμα στο καινούριο. Τι προσανατολισμό θα ακολουθήσουμε;  Για να αρχίσουμε να το περιγράφουμε, λοιπόν. Η περιοχή μας διαθέτει 4 ισχυρά πλεονεκτήματα που η αξιοποίησή τους πιστεύουμε ότι θα άρει  την δυσμένεια, την παραίτηση και την εγκατάλειψη.

Πλεονέκτημα πρώτο: Ανήκομεν εις τη Δύση έλεγε κάποτε ο Καραμανλής. Η ΕΕ με τα αναπτυξιακά εργαλεία που έχει δημιουργήσει  μπορεί να αποτελέσει την ατμομηχανή και τον χρηματοδότη στα σχέδιά μας. Σκεφτόμαστε τη δημιουργία  Γραφείου προγραμμάτων ΕΣΠΑ για σχεδιασμένη διεκδίκηση-υλοποίηση προγραμμάτων και όχι «κατανάλωσή» τους.

Πλεονέκτημα δεύτερο. Ανήκομεν και στη νότια Βαλκανική. Για χρόνια ο τόπος μας γύρισε την πλάτη στους φυσικούς του γείτονες καλλιεργώντας μια αντίληψη κινδύνου σε σχέση με αυτούς. Ο  από Βοράν  κίνδυνο  και ο εξ Ανατολών κίνδυνος! Η ρητορική του κινδύνου, η ρητορική που παράγει φόβο. Και μες στην ιδέα των κινδύνων και της καχύποπτης αντιμετώπισης  των γειτόνων  βρεθήκαμε παρατηρητές εξελίξεων που μας ξεπέρασαν.  Χιλιάδες άνθρωποι  ταξιδεύουν, εμπορεύονται, κάνουν διακοπές διαμορφώνοντας ένα νέο δυναμικό τουρισμό. Σε συνδυασμό  με το αεροδρόμιο της Καβάλας και τα Λιμάνια Καβάλας, Αλεξανδρούπολης και Λάγους,  της σιδηροδρομικής Εγνατίας μας βάζουν στο επίκεντρο ενός δικτύου μετακίνησης ανθρώπων, δραστηριοτήτων  και εμπορευμάτων. Αντιμετωπίζουμε θετικά και  όχι φοβικά τους γείτονές μας και ταυτόχρονα σεβόμαστε την πολυπολιτισμική φυσιογνωμία  του τόπου μας. Είμαστε περήφανοι για την  συνύπαρξη διαφορετικών πληθυσμών στο τόπο μας. Αυτός είναι πλούτος και στοιχείο της ταυτότητάς του, το οποίο δεν πρέπει να κρύβουμε. Είμαστε μια ευρωπαϊκή πόλη στα νότια Βαλκάνια. Να μη το ξεχνάμε.

Πλεονέκτημα τρίτο: Η πόλη μας διαθέτει μια ισχυρή πολυτεχνική σχολή με 5 τμήματα από τη δεκαετία του 1970. Κοντεύει μισό αιώνα παρουσίας στον τόπο μας. Ποια είναι όμως η σχέση της πόλης μας με το πανεπιστήμιο πέρα από τη φιλοξενία των φοιτητών και όλη την οικονομική δραστηριότητα που συναρθρώνεται γύρω από αυτό τον νεανικό πληθυσμό; Πέρα από την πολυτεχνική σχολή επίσης η πόλη διαθέτει παράρτημα του ερευνητικού κέντρου Αθηνά. 1,14% του ΑΕΠ διατίθεται για την έρευνα και την ανάπτυξη. Εμείς θέλουμε το  πανεπιστήμιο εταίρο μας στη δημιουργία ενός Δήμου της γνώσης και της επιστήμης.  Η νέα εποχή θέλει το πανεπιστήμιο να διασυνδέεται με την πόλη και την τοπική κοινωνία και τα επιτευγματα της τεχνικής, της τεχνολογίας και της επιστήμης να βρίσκουν εφαρμογή στη ζωή των δημοτών με στόχο την κοινωνική ευημερία.  Έξυπνη πόλη, wifi, διαδικτυακές υπηρεσίες, περιβαλλοντικές δράσεις, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αρχιτεκτονική υποστήριξη.

Πλεονέκτημα Τέταρτο: Ο φυσικός, οικολογικός, αρχιτεκτονικός, πολιτιστικός, ιστορικός, λαογραφικός πλούτος μας. Ο δήμος μας είναι προικισμένος με ένα ασύγκριτο φυσικό πλούτο από δάση όπως η οροσειρά της Ροδόπης  με μοναδικό αισθητικό και οικολογικό ενδιαφέρον, τα ποτάμια με το περίφημο αισθητικό δάσος που δημιουργεί ο Νέστος, τα αρχιτεκτονικά κοσμήματα των  οικισμών της παλιάς Ξάνθης και της Σταυρούπολης, οι αρχαιολογικοί χώροι, τα φρούρια , ο πολυποίκιλος λαογραφικός  πλούτος των πληθυσμών που κατοικούν στην περιοχή, Πόντιοι, Σαρακατσάνοι, Θρακιώτες, Μικρασιάτες, τουρκογενείς, πομάκοι, ρομά συνεισφέρουν με την ιδιαιτερότητά τους στο γοητευτικό ανθρωπολογικό παζλ αυτού του τόπου.

Έχοντας αυτούς τους άσους στο μανίκι μας σχεδιάζουμε το Δήμο όπου θέλουμε να ζούμε. Το δήμο μας  δεν τον βλέπουμε αποκομμένο ούτε από την περιφέρεια ούτε από τους γειτονικούς δήμους. Είμαστε προσανατολισμένοι στην καλλιέργεια περιφερειακής συνείδησης αλλά και διαδημοτικών συνεργασιών, καθώς η κοινωνική, οικονομική, πολιτιστική κτλ. δράση δεν περιορίζεται στα διοικητικά όρια των δήμων. ‘Εχοντας αυτά στο νου καταθέτουμε το ρεαλιστικό μας σχέδιο απέναντι σε μια διοίκηση κουρασμένη, ανίκανη να σχεδιάσει.

Άξονες για την ανατροπή. Συνδιαμορφώνονται μέσα από την επαφή και την ανατροφοδότηση που παίρνουμε από εσάς. Να τονίσουμε το ψηφιακό ερωτηματολόγιο. 

• Οικονομία – Ανάπτυξη – Καινοτομία
• Ποιότητα ζωής & Περιβάλλον
• Κοινωνική Πολιτική
• Πολιτισμός
• Αθλητισμός
• Παιδεία