Της Λίας Δαμιανάκη.
Ω του θαύματος! Τα κάστρα της κομμακοκρατίας γκρεμίστηκαν στην Ελλάδα. Ανεξάρτητοι τοπικοί, υποψήφιοι άρχοντες ξεπήδησαν στη χώρα εν όψη των αυτοδιοικητικών εκλογών. Αγνά φυντάνια, αγριόχορτα του κάμπου, αμόλυντα από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό των φθαρμένων κομμάτων της μνημονιακής συγκυβέρνησης. Και η Ξάνθη μας δε θα μπορούσε να λείπει από αυτό το πανηγύρι της ζωής, της Δημοκρατίας, βρε αδερφέ. Τσίμπα με, μήπως ονειρεύομαι.
Διαβάζω στο λήμμα “ανεξάρτητος”:…που δεν εξαρτάται από άλλον ή άλλο, που δεν έχει κάποια σχέση εξάρτησης. α. (για πρόσ.) που η δραστηριότητά του, η συμπεριφορά του κτλ. δεν επηρεάζεται, δεν καθορίζεται από κάτι άλλο ή από κάποιον άλλον…
(Μωρή κοντούλα λεμονιά, που απλώνεις τα κλαδιά σου; Σάλτα στον κενό, γκρεμίσου! απάντησε ο δαίμων του πληκτρολογίου).
Απορώ τι χρώμα θα διαλέξουν οι τηλεοπτικοί γραφίστες, το βράδυ των αποτελεσμάτων, για να χρωματίσουν αυτούς τους ανεξάρτητους στο χάρτη της Ελλάδας. Προτείνω το βεραμάν. Είναι το απόλυτο καλοκαιρινό χρώμα, καθώς μας παρασέρνει σε εξωτικούς προορισμούς με γαλαζοπράσινα νερά. Αρκεί την επομένη, το βεραμάν να μην διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη, στο γαλάζιο και το πράσινο, δηλαδή. Άλλη μια πονηριά των πανούργων, δημότη μου.
Απορώ, επίσης, γιατί αυτή η πρεμούρα για ξαφνική ανεξαρτησία. Επικαλούμαι την κοινή λογική σου, δημότη μου, και προτείνω ένα μικρό κουίζ πολλαπλών επιλογών:
Οι δεξιοί και πασόκοι υποψήφιοι βαπτίζονται ανεξάρτητοι γιατί:
α. δε θέλουν να ταυτιστούν με τις μνημονιακές επιλογές των κομμάτων που μέχρι τώρα στήριζαν
β. θέλουν να ξεγελάσουν άλλη μια φορά το λαό
γ. ξέρουν ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν συμφωνήσει σε νέα σκληρά μέτρα
δ. ξέρουν ότι κοινοτικά κονδύλια θα πέσουν προσεχώς στην τοπική αυτοδιοίκηση (και η πίτα ξελιγώνει γνωστά μας επίδοξα πλην φθαρμένα-διεφθαρμένα ονόματα που φιγουράρουν στα ψηφοδέλτιά τους)
ε. ξέρουν ότι κάποιοι θα διωχθούν δικαστικά για τα πεπραγμένα τους και ζητούν απελπισμένα πολιτική κάλυψη με την επανεκλογή τους
στ. άλλο……………………………………………………………………………………………………………………
Ὅλα σ᾿ αὐτὴ τὴ γῆ μασκαρευτῆκαν
ὀνείρατα, ἐλπίδες καὶ σκοποί,
οἱ μοῦρες μας μουτσοῦνες ἐγινῆκαν
δὲν ξέρομε τί λέγεται ντροπή. (Γ. Σουρής)
* * *
Μετά, λοιπόν, την εθνική κατάθλιψη ζούμε και τη συλλογική αμνησία ή και αχρωματοψία καθώς δε γνωρίζω κατά πόσο οι μέχρι πρότινος δεξιοί και πασόκοι υποψήφιοι κατέθεσαν και τις κομματικές τους ταυτότητες και άρα εξαρτήσεις τους. Λεπτομέρειες, θα μου πείτε. Λεπτομέρειες που θα τις βρούμε, όμως, μπροστά μας την επόμενη μέρα που η τοπική αυτοδιοίκηση θα σέρνεται πίσω από τις μνημονιακές επιταγές. Βλέπε, ιδιωτικοποίηση του νερού, διαχείρηση απορριμμάτων από μεγαλοσυμφέροντα, απολύσεις στους ΟΤΑ, κατάργηση δομών πρόνοιας και κοινωνικής στήριξης, υποχρηματοδότηση σχολείων, αυξημένα δημοτικά τέλη, ενοικιαζόμενοι υπάλληλοι και ο κατάλογος μακρύς, δημότη μου. Αυτό είναι το απαισιόδοξο σενάριο εάν λειτουργήσουμε κατά πως παρουσίασε το Ρωμιό εκατό χρόνια πριν ο Γ. Σουρής:
Σὲ μία καρέκλα τὅνα ποδάρι μου τεντώνω,
τὸ ἄλλο σὲ μίαν ἄλλη, κι ὀλίγο παρεκεῖ
ἀφήνω τὸ καπέλο, καὶ ἀρχινῶ μὲ τόνο
τοὺς ὑπουργοὺς νὰ βρίζω καὶ τὴν πολιτική.
* * *
Η αισιόδοξη και ελπιδοφόρα προοπτική είναι εμείς οι ψηφοφόροι να μη μένουμε στην γκρίνια, αλλά ανεξάρτητοι, με νου και λογισμό να δώσουμε στην αριστερά την εντολή και να παλέψουμε από κοινού για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και των μνημονίων. Για την κοινωνική συνοχή, τη δικαιοσύνη και τη λαϊκή κυριαρχία σε τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Ούτε άλλη μία χαμένη μέρα!
